کامران رسول زاده – زن

یکی که شبیه خودم باشــــــه و
نه از من زیاد و نه کم باشه و
یکی که جهانـــش شبیه مـــــنه
فقط فرقمون اینه که اون زنــه

یه زن که مـثه مرد درکم کنه
که دردای مــردونمو کم کنـــه
یه زن که کتـونی بپوشه هنوز
که یک دختر ساده توشه هنوز

که تو نوجوونیم براش پیـــر شم
واسش یه محل و بریزم بــهـــــم
یه زن که عروسی بگیرم براش
بدهکار شم واسه خـنــــده هـــاش

یکی که شبیه خودم باشــــــه و
نه از من زیاد و نه کم باشه و
یکی که جهانـــش شبیه مـــــنه
فقط فرقمون اینه که اون زنــه

یه زن که مـثه مرد درکم کنه
که دردای مــردونمو کم کنـــه
یه زن که کتـونی بپوشه هنوز
که یک دختر ساده توشه هنوز

که سیـــگـــار و باهم بزاریم کنار
واسه بچــه هامون بچسبیم به کار
یه زن که بپــــای خـــودم پیر شه
که با لـقـمـــه نونی باهام سیر شه

یه زن که جــوون تر باشه از خودم
که توو دامــن اون یه روز جون بدم

یه زن که مـثه مرد درکم کنه
که دردای مــردونمو کم کنـــه
یه زن که کتـونی بپوشه هنوز
که یک دختر ساده توشه هنوز

که تو نوجوونیم براش پیـــر شم
واسش یه محل و بریزم بــهـــــم
یه زن که عروسی بگیرم براش
بدهکار شم واسه خـنــــده هـــاش

یکی که شبیه خودت باشه و