شهاب مظفری – ادعا

نباید بذاری عذابت بده یه مشت خاطره از یه بی معرفت
یکی که حضورت براش بس نبود تو قلبت یه احساسو بی خونه کرد
نباید بذاری بگیره دلت تو روزایه برفی این شهر سرد
دلش سنگ بود ندید حالتو چه راحت دلش رو از این خونه کند
دوباره با چشم گریون عکساشو می دوباره با یاد حرفاش آروم نمیگیری
چشات همش به ساعته تا که برگرده کنارت میدونم دلت طاقت نداره
اونی که ادعاش میشه هوایه قلبتو داره میدونی دیگه خاطرات تو یادش نمیاره
احساست دیگه هر چی که باشه براش فرقی نداره
باور کن تویه عمقه نگاهش میگه دوست نداره

نباید بذاری شکستت بده یه آدم که از جنسه سنگه دلش
میذاشت پایه ضعفت همه عشقتو دوست دارمایی که گفتی بهش
نباید که افسرده شی بعد اون مقصر نبودی واسه رفتنش
یه جوره بدی رفتو تنهات گذاشت بفهمی دروغ بود دلبستنش
بفهمی دروغ بود دلبستنش
دوباره باز تنهایی قدم میزنی تو خیابون دیوونه میشی اگه ببینی یکی دیگه رو با اون
نمیتونی باور کنی یکی رو داره کنارش میدونم دلت طاقت نداره
اونی که ادعاش میشه هوایه قلبتو داره میدونی دیگه خاطرات تو یادش نمیاره
احساست دیگه هر چی که باشه براش فرقی نداره
باور کن تویه عمقه نگاهش میگه دوست نداره
میدونم دلت طاقت نمیاره , میدونم دلت طاقت نمیاره
میدونم دلت طاقت نمیاره