محمد بیباک – زرد

چه سوزی میاد ، چقدر غم داره هوا
چقدر ساکته همه جا یه چی کم داره الآن
خورشید رفت و سایه هامون باریک شدن هی
پنج بعد از ظهر چه وقت تاریک شدنه ؟
نورها بی رمق ترن ، روزها رو می برن عقب
باد میاد برگها هم می رن هر طرف
همه اینا می خوان به من بگن پاییز رسیده
یادآور غمی که ما داریم به سینه
یک سال شد تا بفهمم این هم گذشت
تو دلم حرفهایی موند که نشد هیچ وقت موقعش
تو می خوای ثابت کنی من مقصر بودم
من اصرار دارم اطرافیات موثر بودند
بی خیال! نه توضیح می دم نه توضیح می خوام
حتی توضیحم بدی نداره توفیری زیاد
تو لباس سفید خواستمت کردی روسیاهمون
فرق داشت از این رابطه توصیفاتمون

من می رم ، درگیرم
از همه روزها من سیرم پُرِ تردیدم
فهمیدم فرقی هست
بین من و تو ، ترسیدم آره ترسیدم

من و تو که فرق داشت دنیامون باهم
نفهمیدی عملی نمیشه رویامون با حرف
رویا پول میخواد نه توی همیشه بیکار
که آرزوهاتو رو یه تابلو زدی به دیوار
یه دندگی کردی تهشم دیدی چی میشه
آخه با حلوا گفتن که دهن شیرین نمیشه
بذار مستقیم بگم نه که قرینه شو
کج رفتی خودت داشتی زمینه شو
هی ، مارو باش اه
به خاطرت من رو اصولم هم پا
گذاشتم
چی شد که فکر کردی مانع پیشرفتتم ؟
بسه ؟ واضحه یا بیشتر بگم ؟
تو قول داده بودی به من عوض بشی نه ؟!
من کل پلنهامو رو تو بر عکس کشیدم
هع! خنده داره یادت رفت قولهاتو سریع
فقط برنگردی سمتم وقتی دورهاتو زدی

من می رم ، درگیرم
از همه روزها من سیرم پُرِ تردیدم
فهمیدم فرقی هست
بین من و تو ، ترسیدم آره ترسیدم