بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد
از آن که دلبر دمی به فکر ما نباشد
در این بهار ای صنم بیا و آشتی کن
که جنگ و کین با من حزین روا نباشد
صبحدم بلبل بر درخت گل خدا به خنده میگفت
نازنینان را مه جبینان را خدا وفا نباشد
اگر که با این دل حزین تو عهدو بستی
حبیب من با رقیب من چرا نشستی
چرا عزیزم دل مرا از کینه خستی
بیا دربرم از وفا یک شب ای مه نخشب
تازه کن عهدی خدا که برشکستی
بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد
از آن که دلبر دمی به فکر ما نباشد
در این بهار ای صنم بیا و آشتی کن
که جنگ و کین با من حزین روا نباشد
صبحدم بلبل بر درخت گل خدا به خنده میگفت
نازنینان را مه جبینان را خدا وفا نباشد
اگر که با این دل حزین تو عهدو بستی
حبیب من با رقیب من چرا نشستی
چرا عزیزم دل مرا از کینه خستی
بیا دربرم از وفا یک شب ای مه نخشب
تازه کن عهدی خدا که برشکستی
درود برسالار