رستاک حلاج – سخت

مث تدریس سرد و بارونی آفتاب تنبل زمستونی
یا مثل آخرای مهمونی مث عصرای جمعه دلگیرم
مث تنهایی و پیاده روی توی دلدادگی زیاده روی
مث یه مشت قرص دوز قوی وقتی نیستی یه گوشه میمیرم
رنگ چشمامو وقتی یادت رفت با خودم گفتم اینجا آخرشه
مث باغی که گر گرفته و باد بی قرار گلای پرپرشه
من بریدم قبول کن سخته زندگی با چشای روشن تو
همش احساس شک همش تردید اضطراب یه روز رفتن تو
حتی شعرای من تو این روزا مث اصرار های بیهودن
غنچه های که از تو چیده شده پسرایی که عاشقت بودن

مث تدریس سرد و بارونی آفتاب تنبل زمستونی
یا مثل آخرای مهمونی مث عصرای جمعه دلگیرم
مث تنهایی و پیاده روی توی دلدادگی زیاده روی
مث یه مشت قرص دوز قوی وقتی نیستی یه گوشه میمیرم
رنگ چشمامو وقتی یادت رفت با خودم گفتم اینجا آخرشه
مث باغی که گر گرفته و باد بی قرار گلای پرپرشه
من بریدم قبول کن سخته زندگی با چشای روشن تو
همش احساس شک همش تردید اضطراب یه روز رفتن تو
حتی شعرای من تو این روزا مث اصرار های بیهودن
غنچه های که از تو چیده شده پسرایی که عاشقت بودن