مهدی مدرس – هفت سین

خدایا در این وقت تحویل سال نشستم سر سفره ی کوچم
پر از آرزوهای شاید محال
بیا غصه ام را بریزم به پایت بیا سفره چیدم خدایا برایت
پر از آرزوهای زخمی پر از درد پر از گریه ی بی صدا گریه ی مرد
بیا سفره چیدم خدایا برایت پر از سین بدها سین مثل سر پل
پر از سوز و سرما پر از سوگواری خدایا تحمل تحمل
خدایا خدایا تحمل
خدایا بیا سفره ی عشق وا کن
به حال منو ما کمی اعتنا کن
دعاهای این سفره شاید حقیر است
خدایا خودت نیز ما را دعا کن
خدایا بیا سفره ی عشق وا کن
به حال من و ما کمی اعتنا کن
دعاهای این سفره شاید حقیر است
خدایا خودت نیز مارا دعا کن

برامون از آن روزهایی بیاور که کشتی به دریای آتش نباشد
از آن روزهایی که غم هست و کم است
که مارا دگر مرگ یادش نباشد
از آن روز هایی بیاور که در آن دگر کودکی زیر آوار ها نیست
از آن روزها که هوای جنوبش پر از خاک بی رحم هشدارها نیست
از آن هایی که دریاچه ها پر و هر رود لبریز و زاینده باشد
از آن روزها که نبینیم مردی سر خالی سفره شرمنده باشد
خدایا بیا سفره ی عشق وا کن
به حال منو ما کمی اعتنا کن
دعاهای این سفره شاید حقیر است
خدایا خودت نیز مارا دعا کن
خدایا بیا سفره ی عشق وا کن
به حال من و ما کمی اعتنا کن
دعاهای این سفره شاید حقیر است
خدایا خودت نیز مارا دعا کن